Η μελισσοκομία ως όρος και διαδικασία μου είναι γνωστή από τα παιδικά μου χρόνια. Στην οικογένεια πάντα υπήρχαν είτε λίγα είτε περισσότερα μελίσσια. Η μελισσοκομία χρειάζεται χρόνο και υπομονή για να μπορέσει να φτάσει η ώρα του τρύγου, που θα δώσει το ξεχωριστό μέλι.
Τα μελίσσια της οικογένειας δεν μετακινούνται. Παραμένουν στο ίδιο μέρος για ολόκληρη τη χρονιά. Έτσι ο τρύγος γίνεται μια φορά κάθε χρόνο, δίνοντας ένα μέλι που προέρχεται από έναν τόπο που δεν έχει συστηματικές καλλιέργειες κοντά του, ούτε και φυτοφάρμακα. Αυτός ο συνδυασμός κάνει το μέλι αγνό ή βιολογικό οπως ονομάζεται, όταν συνοδευεται από πιστοποίηση.
Για μένα πάντα υπάρχει και η πρόκληση της φωτογράφισης των διαδικασιών της μελισσοκομίας . Όταν δεν έιναι απαραίτητη η βοήθεια μου, βρίσκω την ευκαιρία να κάνω τη δική μου δουλειά.
Τη φωτογράφιση των διαδικασιών έρχεται να δυσκολέψει η απαραίτητη ένδυση. σχετικά χοντρά ρούχα και μάσκα με δίχτυ για την αποφυγή τσιμπημάτων. Η μάσκα μειώνει κατα πολύ την ορατότητα και την επαφή του ματιού με τη μηχανή. Τα χοντρά ρούχα ανεβάζουν τη θερμοκρασία του σώματος με σκοπό το γρήγορο αίσθημα κόπωσης. Όμως με λίγη παραπάνω υπομονή, έρχεται και το αποτέλεσμα…
Ένα παράδειγμα υπομονετικού μελισσοκόμου, ο πατέρας μου που εικονίζεται στη φωτογραφία. Ακολουθει και ένα μικρό timelapse με τη διαδικασία της φωτογράφισης
