Καθώς περιπλανιόμουν στα χωριά του Πωγωνίου, βρέθηκα στο Δολό, έναν σχεδόν εγκαταλειμμένο οικισμό απέναντι από την Πωγωνιανή. Κάπου εκεί στην εκκλησία του χωριού, διέκρινα μια φυσιογνωμία γνωστή και οικεία. Λευκό μαλλί και πλούσια γενειάδα, επίσης λευκή.
Φυσιογνωμία από εκείνες τις φωτογενείς που δύσκολα μπορείς να αντισταθείς να μη τους ζητήσεις μια φωτογραφία.
Πλησίασα, συστήθηκα και προσπάθησα μέσα από κάποιες ερωτήσεις να καταλάβω αν όντως είχα μπροστά μου αυτόν που πίστευα….και ναι ήταν αλήθεια…Ήταν ο Αη Βασίλης που είχε βγει να μελετήσει την αρχιτεκτονική των καμινάδων της περιοχής , έτσι ώστε να ναι προετοιμασμένος για τη μεγάλη βραδιά και τις δυσκολίες που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει.
Μου εκμυστηρεύτηκε πως θαυμάζει την τέχνη της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και του αρέσει να τη μελετά συχνά. Τόσο που θα την επέλεγε ως επάγγελμα αν ήταν κοινός θνητός. Μου είπε ακόμη ότι του αρέσει και η φωτογραφία, ερασιτεχνικά και όπως καταλαβαίνετε ανταλλάξαμε απόψεις και εμπειρίες πάνω σ αυτό. Επίσης αλληλοφωτογραφηθήκαμε, γιατί μάλλον η συμπάθεια για την εξωτερική εμφάνιση, ήταν αμφίδρομη (ελπίζω να μη χρησιμοποιεί την φωτογραφία μου για να τρομάζει τα άτακτα παιδάκια)
Όταν τον ρώτησα “Πως είναι να σαι Αη Βασίλης?” μου απάντησε “ Δύσκολο τη σημερινή εποχή, με τους τόσους κάλπικους που κυκλοφορούν. Όλα τα παιδιά, θέλουν να μου τραβάνε τα γένια για να δουν αν είναι αληθινά. “
Ειπε πως φέτος θα προσπαθήσει να εκπληρώσει όλες τις επιθυμίες των παιδιών που του στείλανε γράμμα. Ιδιαίτερα μάλιστα, αυτών που προτίμησαν τον παραδοσιακό χειρόγραφο τρόπο και όχι αυτόν του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Καλή Πρωτοχρονιά λοιπόν και αφήστε και κανένα τσιπουράκι με μεζεδάκι για τον Άη Βασίλη στο σαλόνι…είναι το αγαπημένο του!
